درس‌هایی از متروپل و پلاسکو؛/ وقتی ۱۰۰ها متروپل در زلزله تهران فروبریزد چه بر سرمان می‌آید؛ ۳ تا ۶ روز، این اعداد را به خاطر بسپارید (فیلم)
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۶۱۴۲۷
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
عصر ایران؛ حسن ظهوری ــ متروپل در مقابل برج‌های بزرگ تهران حتی به چشم نمی‌آید. یک ساختمان ۱۰ طبقه که هنوز افتتاح نشده بود. اما برج‌های تهران که عمدتا در شمال تهران هستند با ۱۰۰ها هزار ساکن روی گسل‌های خطرناکی ساخته شدهاند که هیچ‌کس نمی‌داند چه زمانی موجبات ترسناک‌ترین زلزله جهان را فراهم می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وقتی پلاسکو فروریخت سعی کردند تا عالی‌ترین توان امدادی کشور را برای جمع کردن آن به کار بگیرند که البته به دلایلی که در این گزارش می‌فهمید نتوانستند. جمع کردن آوار یک برج ۹ روز طول کشید. درست مثل متروپل که آواربرداری آن هم به درارزا کشید. این‌ها فقط یک برج بودند و شما تصور کنید در زلزله تهران ۱۰۰ها برج و ساختمان بلند‌مرتبه فرومی‌ریزد. سئوال اینجاست که آن روز مردم کی از زیر آوار بیرون آورده می‌شوند. ژاپنی‌ها چند سال قبل جواب این سئوال را داده‌اند.
پلاسکو وقتی فروریخت یک پیام روشن به ایرانیان داد. هیچ‌کس نه در تهران و نه در کل کشور، آماده رویارویی با چنین بحرانی نیست. مترو پل فروریخت تا دوباره ثابت کند، هیچ‌کس در ایران قدرت مدیریت بحران برای جمع کردن یک برج فرو ریخته را ندارد. شواهد در متروپل نشان می‌دهد که هیچ آمادگی قبلی برای مواجه با چنین بحرانی حتی پیش‌بینی نشده بود. چه برسد به آمادگی برای روز مبادا در تهران.
نه کسی آماده‌است و نه تجهیزاتی. وقتی پلاسکو در آتش می‌سوخت، ماشین‌های سنگین از معدن آوردند تا آواربرداری کند. این یعنی از قبل هیچ پیش‌بینی نشده بود. وقتی متروپل فروریخت، زمان زیادی برد تا جرثقیل‌هایی بزرگ از کشتیرانی و بنادر به محل حادثه آورده شوند. این یعنی اصلا تصور چنین بحرانی هم نشده بود. حتی هنوز که جنازه متروپل روی دست مسئولان مانده، معلوم نیست که چه کسی فرمانده و متولی مدیریت بحران همین یک برج است. چه برسد به برج‌های تهران.
آن‌هایی که ادعای مدیریت بحران در تهران را دارند آماده نیستند. از شهرداری گرفته تا استانداری و مدیران بخش‌های امدادی. حتی انقدر آماده نبودند که نقشه ساختمانی مثل پلاسکو را داشته باشند تا وقتی اتفاقی افتاد بتوانند به بخش‌های مختلف ساختمان دسترسی داشته باشند.
تهران پر از گسل‌های خطرناک است که گسل شمال و جنوب شهر از همه خطرناک‌ترند. البته مسئولان این را می‌دانند و متولیانی برای مدیریت بحران هم انتخاب کرده‌اند. اغلب مدیران در ایران سیاسی انتخاب می‌شوند و کمتر دیده شده که مدیری در حوزه تخصصی خودش مدیریت کند. اما متولی مدیریت بحران برای تهران سیاسی و غیرسیاسی نمی‌فهمد. این موضوع شوخی‌بردار نیست و مدیر باید کاربلد باشد.
این گزارش را ببینید تا بدانید وقتی زلزله تهران بیاید، چه بر سر مردم خواهد آمد.
پیشنهاد می‌کنیم این گزارش‌‌ها را هم ببینید
1 متروپل چرا فروریخت؟ چه کسانی مقصر هستند؟ چه کسانی چشم‌پوشی کردند؟ عبدالباقی یک اثر تاریخی شهر آبادان را هم تخریب کرده بود (فیلم)
2 بررسی صحت فیلمی که حضور عبدالباقی را پیش از فرو ریختن متروپل نشان می‌دهد؛ آیا عبدالباقی زنده است؟ کلید معما دست مرد قرمز پوش (فیلم)
تماشاخانهمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: مدیریت بحران زلزله تهران یک برج
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۶۱۴۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«قبرستان ممنوعه تهران» کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟ (+عکس)
«قبرستان ممنوعه تهران» یکی از قبرستان‌های قدیمی و ناشناخته شهر تهران است. در این قبرستان افراد نامی و مشهور بسیاری دفن شدهاند. چهره‌های علمی، سیاسی و خارجی‌هایی که در ایران مشغول فعالیت بودند و در دوران سکونتشان در تهران جان خود را از دست داده‌اند. به گزارش همشهری آنلاین، قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشورهای فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آنها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شدهاند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبرها نیز علائمی چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبرها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد. اولین قبر متعلق به پزشک مخصوص دربار این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعدها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعدها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آنها این محل را مدیریت می‌کنند. قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شدهاند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آنها افراد نامی و سرشناسی چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
ترسناک‌ترین بخش قبرستان مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شدهاند که از مشهورترین آنها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبرهای این افراد در زیرزمین و لای دیوارها قرار دارد و سنگ قبر آنها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوارهای نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند کانال عصر ایران در تلگرام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود